Jacek Tomaszewski (1927–2016) – powstaniec warszawski, myśliwy i łowczy krajowy

Lipiec 31 10:01 2024 Wydrukuj

W tym roku przypada z wielu względów szczególna, okrągła 80. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego, największego zrywu wolnościowego w czasie II wojny światowej. Wśród walczących wówczas z hitlerowcami byli także myśliwi i późniejsi działacze struktur Polskiego Związku Łowieckiego. Warto przypomnieć zwłaszcza sylwetkę zmarłego w 2016 r. i pochowanego na cmentarzu Powązkowskim Jacka Tomaszewskiego, ps. „Jacek”, myśliwego i łowczego krajowego.

Od Szarych Szeregów do „Parasola”

Jacek Tomaszewski (1927–2016), pseudonim „Jacek”, a później „Jacek z wieży”, był synem Tadeusza Tomaszewskiego, zawodowego oficera, który we wrześniu 1939 r. był, w randze pułkownika, szefem sztabu obrony Warszawy.
Jacek Tomaszewski przeszedł w czasie okupacji typowy dla warszawskiej inteligenckiej młodzieży szlak walki konspiracyjnej w Armii Krajowej, tj. od początku 1943 r. w Szarych Szeregach – oddział specjalny „Jerzy”, następnie batalion „Zośka” (1 kompania I pluton), wreszcie od marca 1944 r. kompania „Pegaz”, przekształcona następnie w batalion „Parasol”.

Miał pseudonim „Jacek”, a w Powstaniu Warszawskim dorobił się dodatkowego określenia „z wieży”, bo kilka dni spędził na wieży kościoła garnizonowego (dziś Katedra Polowa Wojska Polskiego) jako obserwator. W powstaniu przeszedł szlak bojowy Wola – Stare Miasto – kanały – Śródmieście Północ – Śródmieście Południe. Po przejściu do Śródmieścia był w plutonie osłony Komendy Głównej AK.

Jego późniejsza żona Bożenna Tazbir-Tomaszewska, delikatna, filigranowa kobieta o wielkim sercu, także walczyła w powstaniu i była łączniczką kanałową, ps. „Rawicz”. Po powstaniu oboje znaleźli się w niewoli. Po wyzwoleniu „Jacek” wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych, a Bożenna w Anglii do WAAF-u (Women's Auxiliary Air Force, żeńskiej służby pomocniczej RAF-u). W Anglii pobrali się w 1947 r., a w 1948 r. wrócili do Polski.

Pasja łowiecka

Po przejściu na emeryturę Jacek Tomaszewski poświęcił się aktywności społecznej. Działał w Komisji Rewizyjnej Solidarności w dzielnicy Wola, w strukturach Platformy Obywatelskiej dzielnicy Wola i przede wszystkim w Środowisku Żołnierzy Batalionu „Parasol”, w którym przez kilka lat pełnił funkcję przewodniczącego.

Jego wielką pasją było myślistwo. Był znanym, etycznym myśliwym, aktywnym członkiem PZŁ, a w latach 1990–1997 pełnił funkcję łowczego krajowego, przewodniczącego Zarządu Głównego PZŁ. Był członkiem założycielem Klubu Świętego Huberta, którego głównym zadaniem jest szerzenie kultury myśliwskiej. Jacek Tomaszewski pozostanie znaczącą postacią w historii łowiectwa w niepodległej Polsce końca XX w. Otrzymał szereg odznaczeń wojskowych, w tym Krzyż Walecznych i Krzyż Powstania Warszawskiego, a także cywilnych, aż po Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Stare Powązki), kwatera 139, rząd 4, miejsce 20–21, grób rodzinny Tazbirów.

Red. 
Fot. z arch. Bogdana Złotorzyńskiego. Od lewej: Tomasz Konarski, Jacek Tomaszewski i Bogdan Złotorzyński w sali myśliwskiej pałacyku prezydenckiego w Wiśle