Zarząd Główny nie działał tak, jak oczekiwałam

Listopad 29 10:10 2018 Wydrukuj

O funkcjonowaniu Zarządu Głównego PZŁ i powodach rezygnacji z członkostwa w tym organie rozmawiamy z prof. Wandą Olech.
 
Nie zasiada już Pani Profesor w gronie członków Zarządu Głównego PZŁ. Z czego wynikała decyzja o odejściu?
8 października br. złożyłam na ręce ministra środowiska rezygnację z pełnienia funkcji członka Zarządu Głównego. Powód był prosty – nie wiem, co miałabym robić w ramach tego organu. Nie przypisano mi żadnego zadania, nie docierały do mnie na bieżąco żadne informacje. Spotykaliśmy się raz na miesiąc, żeby rozmawiać o błahostkach. Wystarczy spojrzeć na sprawozdania z posiedzeń ZG – rozpatrywano na nich dylematy w stylu: ile pieniędzy powinny przeznaczyć zarządy okręgowe na obchody centralnego hubertusa. A czekało tyle ważnych spraw, którymi należało się zająć. Żywiłam nadzieję, że będziemy toczyć dyskusje chociażby na temat strategii walki z ASF-em (której do dziś w PZŁ nie ma) czy stworzenia planu działań informacyjnych. Za ważne uważałam także kwestie: możliwości usprawnienia współpracy zespołów naukowych zajmujących się łowiectwem, żeby podnieść poziom badań łowieckich, zmiany statusu Stacji Badawczej PZŁ w Czempiniu, która według mnie powinna zostać zarejestrowaną jednostką naukową i korzystać z finansowania przewidzianego dla instytucji naukowych, czy wreszcie roli OHZ-etów. Spodziewałam się omawiania wizji przyszłości Związku, a nawet tłumaczenia się łowczego krajowego ze zmian kadrowych na Nowym Świecie. Takich rozmów nie było, choć starałam się je wymuszać.
 
Nigdy nie otrzymywałam też podsumowań działań, sprawozdań czy stanowisk wychodzących na zewnątrz – do głównego lekarza weterynarii oraz ministerstw. A wiem, że liczba takich pism kierowanych tylko do resortu środowiska jest olbrzymia. Dlatego powiedziałam ministrowi Kowalczykowi, że nie mam informacji i nie wiem, co robię w ZG. Bezpośrednim powodem mojej rezygnacji było jednak złożenie przez łowczego krajowego w imieniu ZG PZŁ, a więc również moim, propozycji zmiany Prawa łowieckiego na ręce ministrów środowiska i rolnictwa (chodzi o projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia zwalczania chorób zakaźnych zwierząt obejmujący również Prawo łowieckie – przyp. red.). Odbyło się to bez powiadomienia pozostałych członków Zarządu Głównego i bez uzgodnienia z nimi oraz bez stosownej uchwały, co sprowadziło na myśliwych bardzo duże zagrożenie. Gdyby któryś z ministrów uznał, że ten projekt mu pasuje, nie moglibyśmy nawet protestować przeciwko zawartym w nim zmianom. A przecież była to nie propozycja środowiska myśliwych, tylko nieporządnie napisana nowelizacja autorstwa kogoś z Nowego Światu, sygnowana przez Piotra Jenocha. Swój sprzeciw wobec takiego postępowania zgłosiłam na październikowym posiedzeniu zarządu. Ponadto pokazałam ten projekt dwóm pozostałym członkom ZG PZŁ, którzy jasno dali mi do zrozumienia, że widzą go po raz pierwszy, chociaż dziś wiem, że przynajmniej jeden z nich stanie za łowczym krajowym. Nie zamierzam funkcjonować w organie, którego przewodniczący wypowiada się w imieniu wszystkich członków, a oni nic o tym nie wiedzą. Łowczy krajowy przekroczył swoje kompetencje i w dodatku szafował moim nazwiskiem.
 
Ministerstwo odsunęło w czasie przekazanie wiadomości o mojej rezygnacji. Na początku listopada zażądałam jednak, by ostatecznie rozwiązać tę sprawę i poinformować przewodniczącego ZG, że opuściłam ten organ. Dowiedziałam się też, że do ministerstwa trafiło pismo podpisane przez pozostałych członków Zarządu Głównego z wnioskiem o odwołanie mnie, do którego załączono liczne dokumenty. Jednak formalnie od chwili złożenia przeze mnie oświadczenia woli nie zasiadam już w Zarządzie Głównym PZŁ. Nie chcę tam być. Mam zapewnienie, że informacja o mojej rezygnacji wraz z odpowiedzią na bezpodstawny wniosek ZG jest już przygotowana przez resort.
 
Sprawą projektu nowelizacji Prawa łowieckiego próbowała Pani zainteresować także NRŁ.
Kiedy zobaczyłam, że propozycja ustawy uderza w myśliwych i koła łowieckie, za jedyny ratunek uznałam stanowisko Rady mówiące o tym, że projekt nie został przedyskutowany i przemyślany, oraz dające jasny sygnał, że przewodniczący Zarządu Głównego przedwcześnie podjął decyzję. Ten dokument w ogóle nie powinien trafić do ministerstw.
 
Po moich naciskach Andrzej Gdula w końcu zwołał na 18 października posiedzenie prezydium NRŁ, na które zostałam zaproszona. Spotkanie odbyło się w bibliotece. Całe prezydium zeszło do tego pomieszczenia z gabinetu łowczego krajowego. Piotr Jenoch przy mnie poinformował grono reprezentantów NRŁ, że projekt nowelizacji jest nieaktualny, co już ustalił z ministrem. Na tę deklarację przedstawiłam dokument wysłany dzień wcześniej do opinii m.in. PROP, której przewodniczę, dowodząc, że ten dokument był aktualny. Odniosłam jednak wrażenie, że zebrali się panowie z wdrukowanym przekonaniem o tym, że łowczy krajowy ma zawsze rację, a naprzeciwko nich staje jakaś kobieta, która się czepia. Diany się wprawdzie hołubi, ale nie powinny się odzywać. Gdy czarno na białym pokazałam im dokument, miało powstać stanowisko NRŁ. Andrzej Gdula poszedł je pisać. Wkrótce potem zawiadomiono członków Rady, że nic się nie dzieje.